- sczepić się
- сов.сцепи́ться
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
sczepić się
Смотреть что такое "sczepić się" в других словарях:
sczepiać się – sczepić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} łączyć się z czymś, z kimś, zahaczając o coś, zawadzając czymś; zaczepiać się, zwierać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sczepiać się sankami. Sczepić się uchwytami toreb.Wagony sczepiły… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sczepiać — ndk I, sczepiaćam, sczepiaćasz, sczepiaćają, sczepiaćaj, sczepiaćał, sczepiaćany sczepić dk VIa, sczepiaćpię, sczepiaćpisz, sczep, sczepiaćpił, sczepiaćpiony «łączyć razem jakieś przedmioty, przyczepiać jeden do drugiego; spinać» Klucze sczepione … Słownik języka polskiego
zaczepić — dk VIa, zaczepićpię, zaczepićpisz, zaczepićczep, zaczepićpił, zaczepićpiony zaczepiać ndk I, zaczepićam, zaczepićasz, zaczepićają, zaczepićaj, zaczepićał, zaczepićany 1. «umocować coś na czymś, przymocować do czegoś zahaczając, przypinając zwykle … Słownik języka polskiego
zewrzeć — dk XI, zewrzećwrę, zewrzećwrzesz, zewrzećwrzyj, zwarł, zwarty, zwarłszy zwierać ndk I, zewrzećam, zewrzećasz, zewrzećają, zewrzećaj, zewrzećał, zewrzećany, książk. «mocno zetknąć ze sobą dwie części czegoś, dwa przedmioty lub spowodować, by coś z … Słownik języka polskiego
s- — «przedrostek będący odpowiednikiem przedrostka z przed spółgłoskami bezdźwięcznymi, z wyjątkiem s, sz, ś (si), ć (ci)» 1. «tworzący czasowniki pochodne» a) «nadający charakter dokonany czasownikowi niedokonanemu, np. chować schować, karcić… … Słownik języka polskiego
